Arno Synaeve, Es hätte so schön sein können - Man kann nicht alles haben

Pascale Platel schreef me de volgende tekst: Ik had beloofd dat ik een acte de présence ging doen op een groot evenement in de Blaarmeersen. Al die mensen en dan nog in openlucht, ik zag er verschrikkelijk tegenop. Mijn vriend stelde voor me te vergezellen. Het eerste halfuur voelde ik mij opgejaagd en liep van hot naar her. Mijn vriend stopte in het midden van de weide aan het water. Hij sprak er met mensen. Ik kwam naast hem staan, niet vlakbij, maar op een halve meter afstand, zodat ik niet moest deelnemen aan het gesprek. Ik bleef, keek rond en voelde me ineens gelukkig worden. Een mens + een mens + een context en wat dit kan geven. Daar moest ik aan denken toen ik één van uw werken zag. Xxpp

Pascale Platel wrote me the following:

I had promised to make an appearance at some big event once. So many people, and in open air to boot, I dreaded the very thought. My boyfriend offered to accompany me. The first half hour I felt absolutely rattled, running about every which way. My boyfriend stopped in the middle of the field. He spoke to people. I went to stand with him, not by his side, but half a metre away, so that I wouldn’t be included in the conversation. I stayed put, looked around and suddenly felt happy. A human being + a human being + a context, and what this can yield. I had to think of that when I saw one of your works. xxpp