Menzo Kircz, Onduidelijke Correspondenties

Vanaf vandaag is er van alles aan de hand.
Een tastbaar vlak ligt voor ons.
En alles komt voorbij.
En alles gaat voorbij.
Soms moet de zon wat vaker opkomen, voordat het echt een nieuwe dag is.

‘Wij zijn twee stippen op elkaars horizon, maar ik zwaai naar je vanuit de verte.’

Onduidelijke Correspondenties is een zoektocht
naar een taal en gezamenlijke ruimte.
Het is een theatervoorstelling gespeeld aan tafel,
met een publiek zo groot als er mensen aan de tafel passen.
U kunt de voorstelling zien door haar te bestellen, bij u thuis of ergens anders.
Zolang er maar een tafel staat met stoelen daar rond, voor drie tot acht personen.

From today on everything is the matter.
A palpable surface lies in front of us.
And everything passes us.
And everything passes.
Sometimes the sun has to rise more often, before it is truly a new day.

‘We are two dots on each other’s horizon, but I am waving at you from afar’

Unclear Correspondences is a search
for a language and a shared space.
It is a performance played at a table,
with an audience of a many as fit around the table.
You can see the performance by ordering it, at home or somewhere else.
As long as there is a table with chairs around it, for three to eight people.